Het is kwetsbaar. Iets heel dierbaar. Je kunt het al zó voor je zien en helemaal voelen. JA! Dat is het. Je kunt niet wachten tot dat het zo ver is.
Maar dan… twijfels, angsten, zorgen, lijkt het wel hopeloos want zou het wel lukken? Is het niet wel groot en veel om te doen? Waar beginnen en hoe dan? Welk materiaal en waar vandaan? Sta je er mss wel helemaal alleen voor (want iedereen heeft het druk en snapt er toch niets van wat je bedoeld)? En heb je niet zelf ook al een hele waslijst aan andere dingen die “dringend” te doen zijn? Het liefste zou je er graag zo vanaf zijn, gisteren al, maar dan ook perfect. Anders krijg je commentaar. Bij anderen lijkt het altijd direct te lukken en is elke stap een succes. Daar tegen lijkt jouw geworstel wel belachelijk. Dan beter niet eens ermee beginnen of zelfs nog meer aan denken. Zo kan je ook niet teleurgesteld geraken. Laat maar… Al die tijd, energie en centen niet verspillen voor een “onnozel” droom. Misschien wijst het zich later wel eens uit. Eerst nog wat van die “to-do-lijst” afwerken en al dan (ooit) tijd zo zijn dan kan je het nog eens bekijken. Boterhammen smeren helaas niet vanzelf…
Echter…
Dat idee is eer niet zomaar voor niks. Het is er voor een reden. Het is jouw kompas om te tonen waar het naartoe mag gaan. Gewoon de richting, wat er écht toe doet, wat belangrijk is voor jou. Idd is dit kwetsbaar en dagen daarom beschermpatronen op. Ze willen het veilig houden. Maar plezant is iets anders. De vraag is of je zo een vervuld leven kunt vullen… zonder stoot of slag zal het wel niet gaan, sowieso. De vraag is dan of dit als boeiend avontuur wordt ervaren of als ellende.
Het hoeft niet exact zo te zijn zo als in die droom maar wél de essentie ervan, het gevoel, de intentie. Dat mag alle aandacht krijgen. Opties zijn er genoeg om het vorm te geven en niet één gouden weg. Helaas mss omdat het anders gemakkelijker lijkt om beslissingen te kunnen nemen (als er maar één weg is dan hoef je niet veel nadenken). Gelukkig anderzijds wel omdat je het op die manier kunt doen die past bij jou en jouw situatie. Helemaal vrij dus, authentiek en uniek. Gerust met inspiratie van anderen – want het heet water moet je niet opnieuw uitvinden – wel zonder druk of oordeel of het wel “beter”, sneller, imposanter had moeten zijn of zo. Gewoon om een idee te hebben wat mogelijk is, wat kneepjes zijn en welke andere opties er allemaal bestaan – soms is het simpel maar moet je het wel weten, hé.
Dus die perfectionist mag gerust gesteld worden – merci, om voor commentaar en kriek te willen beschermen, maar mensen gaan altijd wel iets vinden, dan liefst voor de juiste reden aub. Idd is het fijn als het helpt om attent te worden voor details of mogelijke valkuilen zodat je er iets aan kunt doen.
Klein houden om niet eens in het vizier van commentaar te komen dat hoeft ook niet want dan gaat je licht verloren dat gerust mag schijnen doorheen het donker en geroezemoes dat er is. Als je jezelf niet meer klein maakt dan lijken de uitdagingen ook niet meer zo groot. Plus, ook al is het maar één andere mens die daardoor inspiratie en moed krijgt dan is dit wel mooi meegenomen.
Pleasen moet je ook niet, want het is jouw leven en jouw pad dat je wilt vervullen – wel met respect voor de ander zijn vrijheid & keuzes uiteraard. Je wilt uiteindelijk als diegene gezien & van gehouden worden als die je écht bent toch? Dan ook maar écht laten zien 🙂 Dat hoeft niet luid of strak, dat mag zacht en beslist. Goede afspraken helpen om grenzen te bewaken zodat geen taken op jouw schouders vallen die niet jouw verantwoordelijkheid zijn – en in eens heb je wel tijd voor jouw eigen ideeën & plannen…
Bewijzen hoef je ook niets. Iedereen is wel eens mis. Het is goed genoeg. Dat is wat telt. Het mag een proces zijn van stappen die alsmaar gemakkelijker gaan en verder rijken dan tevoren, waar dingen bijkomen en wegvallen. Het leven dus. Er zijn dan geen fouten maar ervaringen die gewonnen worden. Idd doe je sommige ervaringen liever niet (of toch geen tweede keer). Daarvoor is goed plannen en ervaringen van anderen vragen wel goud waard.
Ja, er zijn steeds nog veel andere dingen te doen, maar enkel “plicht vervullen” en soms een “pleziertje” daar dient het leven niet voor. De boterhammen smeren zeker niet van zelf maar met meer schwung als jouw potje goed gevuld is, met een plezant doel voor ogen. Dus ja, je verlangens koesteren en laten groeien dat is een vorm van zelfzorg dat je batterijen terug oplaadt. Dan is het fijner om je levenspad te blijven wandelen & vorm te geven ipv er tegenop te zien & te ploeteren, hé. Gun dit jezelf !
Laat twijfels achter je en ontdek wat er mogelijk is.
Laat je ondersteunen en jouw (tuin)droom opleven!
PS: ideeën kan je ook opdoen in onze inspiratietuin – ofwel als je meedoet bij de samentuingroep, ofwel tijdens OpenTuinDagen.
Kijk eens bij “samen telen, samen delen” en in de agenda !
Wees welkom 🙂
En: bij interesse om verder te lezen over beschermingspatronen dan is deze een optie
https://www.positiveintelligence.com/saboteurs/