Ook al blijken de dagen soms donker (zeker in de winter) er is toch altijd een licht te spotten.
Letterlijk zijn er ook in lange nachten de sterren die licht in het donker brengen. En als we figuurlijk eens in een donkere put zitten dan brengt een idee terug licht – soms maar heel klein en blijkbaar fragiel of onmachtig tegen het “grote donker”. Toch heeft het kleine vonkje potentieel om een groot vuur van passie & daadkracht te ontwikkelen, vooral als het goed “gevoed” wordt.
Als we ons richten op het licht i.p.v. het donker dan krijgen onze acties terug richting en voldoening, krijgen we energie i.p.v. vermoeidheid wegens vechten tegen iets dat we niet willen. Net zoals in het gekend verhaal dat herders en koningen de ster volgden en iets wonderlijks ontdekten – “gewoon” een baby in een stal. Je zou er gemakkelijk mee kunnen lachen hoe zoiets de wereld zou helpen, of ernaast kunnen kijken want het is niet bijzonder genoeg om belangrijk te blijken. En toch kan iets zo banaal een begin van iets groots zijn – en dit gewoon door te zijn wat er is, door te doen wat er nodig is om te doen – gedreven door het licht van liefde, compassie, visie, actieve hoop en samenwerking. Want alleen kan idd niemand het geheel aan. Wel is het nodig dat iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en zijn bijdrage doet aan het geheel om samen sterk te zijn. Iedereen zijn licht mag schijnen en zo elkaar de weg wijzen.
Soms zoeken we het te ver, willen alles tot in de puntjes bestuderen en regelen om zeker te zijn dat het “juist” gaat lukken. Ons hoofd kent echter een beperkt kader van mogelijkheden. Ons hart weet wel wat het leven verlangt. Daarop vertrouwen is vaak nog onwennig. Te veel beschermingsmechanismen bemoeilijken het écht voelen van wat er leeft en wat nodig is. Te groot is de angst voor afwijzing, verwachtingen en kritiek. Met een beetje moed, ondersteuning en genoeg oefenen lukt het wel om terug de signalen te horen, zien en voelen die de weg wijzen. Laat ons terug dit “JA” van het leven waarnaar we verlangen terug meer ruimte geven. Met kleine stappen kunnen we wonderlijke dingen laten gebeuren 🙂
Dit schrijft zo gemakkelijk omdat ik het zelf zo ervaar. Vaak ben ik te veel in mijn hoofd bezig met wat ik nog allemaal zou moeten doen, of het wel goed genoeg is, of het wel begrijpelijk is… of ik wel kan “bewijzen” dat het waardevol is wat ik doe – en dus “goedkeuring” te hebben dat ik er mag zijn. Van wie eigenlijk? Waarom is dat zo belangrijk? Niemand behalve het leven zelf heeft de autoriteit te zeggen “Ja, je mag bestaan” (en dat heeft het al gedaan). Uiteraard is het heel menselijk om “erbij” te willen horen. Een groep geeft een gevoel van zekerheid en voldoening als je iets voor een ander kunt beteken. Allemaal prima, maar geen redenen om mezelf in de stress te jagen (met koppijn en ziekte als gevolg) of proberen aanpassen (want dan zou het niet meer passen) – dat verstikt het licht in mij alleen maar. Dus… terug doorademen, pauzeren en bekijken wat nu nodig is, naar de natuur kijken en zien hoe alles zijn gang gaat… en terug contact maken met mijn vuurtje dat streeft naar een lekker, gezellig paradijs met gezonde natuur & vrolijke mensen. Eens ik me daarin verlies (i.p.v. in verhalen van mijn hoofd) dan lukt het weer prima en met veel plezier zoek ik uit welke planten wel waar zouden kunnen staan…
Soms kan het alledaagse leven heel zwaar aanvoelen, staat er heel veel op de “te-doen lijst” zodat we in het honderd draaien om alles rond te krijgen. Er blijkt geen tijd voor spelen of genieten – “eerst” nog dit & dat en “dan” (later) zou het wel kunnen. Het lichtpunt lijk dan om dit verlangen van ontspanning en plezier “perfect” en “snel” door een gadget, een feestje of weekje vakantie, liefst ver weg van alles te kunnen realiseren. Oef, ook daar weer druk dat het zo wel moet lukken… en wat als “later” nooit komt? Wat als je wegens ziekte nooit van pensioen kunt genieten bijvoorbeeld? Zonde van een leven in drukte en stress door het najagen van pret en hebbedingetjes…
Nu aan het begin van het jaar is het typisch om allerhande voornemens te maken om zo juist ontgoocheling te voorkomen. We willen dus gezonder eten, meer bewegen, meer met vrienden afspreken enz… enz… – om een leuker leven te hebben en minder schuldgevoelens voor gemiste kansen. Geweldig! Idd goed om even stil te staan bij wat écht telt.
En dan? Er echt iets van maken uiteraard 🙂 Deze grootste dromen mogen ankers krijgen om niet als “pluizige wolkjes” weg gewaaid te worden met de volgende “storm” in de agenda.
Als ik dus “lekkers” in de tuin wil dan is het bv. goed om door de doos met zaden te gaan en te selecteren welk “lekkers” er dit jaar zeker bij hoort en wanneer dat te zaaien is (en hoe). En ook naar de vaste planten, struiken & bomen te kijken hoe ze het doen, waar nog plaats is en wat in catalogi nog te vinden is… Nu in januari bijvoorbeeld kunnen de tuinbonen (voor)gezaaid worden, en zijn druiven snoeien & wilgen knotten ook een klusje van het moment. Concrete stappen die zelf redelijk klein en onbenullig lijken – maar het zijn stappen op weg naar mijn droom.
Soms verlies ik me terug in andere taken van het alledaagse leven en denk ik te laat aan die zadendoos. Dan maar het beste ervan maken op dat moment wanneer ik ze wel terug oppak – of die doos beter in het zicht zetten, of een herinnering beter zichtbaar ophangen, of een gewoonte van maken om bijvoorbeeld elke maandag in die doos te kijken… opties genoeg. Enkel die “luiaard” in mij overwinnen om erbij te blijven (ook met die morgenoefeningen…) – met hulp van mijn grote droom want die herinnert mij waarover het gaat. Niet forceren om die yoga oefening te doen dus (want dat zou niet gezond zijn) maar ernaar uitkijken omdat ik weet dat het me helpt dichter bij mijn visie van “goed leven” te komen. Ja, dat is leuker en maakt minder prettige taken soms toch wat lichter…
Hopelijk is het een of ander wel helderder voor jou. Wellicht is dit allemaal goed gekend – dus niet slecht voelen dat je het misschien “fout doet” maar idd op weg bent (wellicht al veel goed doet) en altijd nog meer potentieel voor nog beter bestaat – altijd. Verheldering ervaar je dus door te doen, met de juiste visie en een goed stappenplan. En je hoeft het niet alleen te doen. Samen is het leuker, kan je elkaar met je talenten aanvullen. Weet goed wat jij kunt en wilt, maar weet ook goed dat er grenzen zijn en het handig is om soms ondersteuning te vragen.
Wil jij ook jouw wazige, grote, waardevolle tuindromen op papier pinnen en het zo concreter en haalbaarder maken om ook “iets meer” van je tuin te maken? Dan doe ik er graag mijn bijdrage met luisterend oor, curieuze kijk, creatieve mind en ervaringsdeskundigheid.
Neem gerust direct contact op als dat iets voor jou lijkt!
Iedereen sowieso veel tuinplezier gewenst en veel licht in 2022 !