Puin met fleur

Het zou de titel van een bizar etentje kunnen zijn misschien, maar het vat gewoon kort samen wat in Vorselaar op het programma stond.
Na verbouwingen en enkele klussen zag de voortuin er als een woestijn uit met hopen zand en opschietend onkruid (awel, spontane en robuuste beplanting dus 🙂 )

Beginnen bij het begin

In het begin van het jaar mocht ik deel uitmaken van het Mier-ontwerp-team van dit project en de dromen van de eigenaars op papier zetten. Veel lekkers in de vorm van moestuin, fruitstruiken & bomen, plus vijvertje en bosje maakten deel uit van de visie. Op de plaats van de voortuin was een bloeirijke prairie ingetekend.
Nu was het dus tijd om er realiteit van te maken.

Aan het werk

Er werden dus planten besteld en helpers bijeengeroepen om met veel enthousiasme erin te vliegen. De simpele opdracht om de voortuin op te fleuren werd ondertussen aangevuld met verdelen van zand & compost plus wegwerken van een kleine puinberg. De collega van Eetbaar Landschap had tijdens vroegere werken al met haksel op bio-textiel een paadje voorbereid. Langsheen dit pad werden de puinstenen gelegd zodat een stapelmuurtje ontstond. Deze houdt het extra zand en compost op zijn plaats, is een extra niche voor vetplantjes, en biedt bovendien schuilmogelijkheden voor beestige tuinhelpers.

Terwijl de stapelmuur vorm kreeg, werd ermee begonnen de spontane groei in te tomen. Wat op enkele pioniers leek die snel overal op verstoorde grond opduiken (zoals Canadese fijnstraal, melde, kamille…), bleek toch hardnekkiger te zijn: we ontdekten rizomen van kweekgrassen. Hun stevig wortelnetwerk zou ervoor gezorgd hebben dat de voortuin snel door monotoon gras gedomineerd zou worden. Dus met tuinvork op zoek gaan en eruit halen wat eruit te halen viel… 100% succes hadden we wellicht niet, maar zeker beter dan gewoon de jonge planten aan hun lot over te laten.
Vooreerst bleef nog de berg compost te verdelen die onhandig op de paden en een deel van de toekomstige borders gestort werd.
Na een ongelooflijk warme oktoberdag was er terug orde in de voortuin gekomen en de structuur klaar voor de beplanting.

Let there be flowers!

We kwamen dus nog een tweede keer met helpers en bovendien een amandelboom erbij. Deze kreeg als eerste zijn plaats als pronkstuk van de voortuin. Nadien volgden stuk voor stuk de vaste planten om de verschillende delen te vullen met kleur op verschillende hoogtes en verschillende momenten van het jaar. Eerst de structuurplanten die vorm geven als “geraamte” van het geheel, steeds lagere planten, uiteindelijk wevers en vullers, plus veel lentebollen en zaad. Pluizige grassen langs het
putdeksel verzachten het zicht op de grijze steen zonder de toegankelijkheid te belemmeren.
Zo werd alles goed gevuld met gewenste planten – ofwel voor de keuken, het oog, of de bijen & Co.

Even geduld en dan genieten van het festijn!