Wellicht associëren velen “ecologisch tuinieren” al vlug met wildheid & chaos. Bij Permacultuur loopt echter niet alles zomaar door elkaar. Er schuilen helder doordachte principes achter, met vele praktische handvatten:
- de invloed van zon, wind en water observeren
- gepaste planten bij de omstandigheden zetten
- elke plant voldoende ruimte geven
- de bodem verzorgen
- een gezonde mix creëren van vormen, kleuren en geuren
- werken met verschillende niveaus en niches
- natuurlijke helpers ondersteunen
- …
Op die manier krijgt iedere plek in je tuin en ieder seizoen zijn rol in het grote geheel, met de kracht van de natuur mee. Optimale benutting van de beschikbare ruimte is hierbij van belang ipv maximale winst van één oogst. Deze veelzijdigheid maakt het juist zo boeiend – en veerkrachtig.
Dezelfde denkwijze is trouwens ook toepasselijk voor het houden van dieren: genoeg bewegingsruimte, passend bij het karakter van het dier & de situatie ipv focus op profijt ten koste van het welzijn van dier & omgeving. Kennis over de individuele behoeften als ook over het specifieke leefmilieu (zon, water, bodem, lucht) zijn het belangrijke fundament voor verdere beslissingen, wanneer ook op lange termijn een leefbare situatie naar gestreefd wordt.
Ook wij mensen hebben elk onze eigenheid en talent, wensen en noden. In tijden van “lock-down” werd nog eens duidelijk dat we enerzijds ruimte nodig hebben om even weg te trekken zonder prikkels & input van anderen, maar toch ook nood hebben aan contact & uitwisseling met anderen.
De intentie van de maatregelen was blijkbaar de mens vooruit te helpen. Maar is angstige isolatie en een universele, opgelegde “oplossing” ook écht een goede strategie?
Moét het echtwel zo en niet anders, voor iedereen & overal?
Wat weten wij écht over wat de ander nodig heeft?
Welke opties bestaan er nog? Hoe kunnen we terug leren dit te ontdekken en ideeën te communiceren zonder in strijd en oordeel te vervallen?
In plaats van te focussen op “afstand houden” zouden we beter “rekening houden” met elkaar. Respect tonen voor jezelf en de ander, crisistijd of niet. “Anders” of “ongewoon” is niet per definitie gelijk aan “fout” . Het mag eerder als een uitnodiging gezien worden om in gesprek te komen en iets nieuw te leren over waarom & hoe. Dé kans om je eigen repertoire van gekende mogelijkheden te verrijken! Iedereen heeft zijn eigen verhaal en eens een hart onder de riem nodig. Laat ons eraan bijdragen dat ieder van ons zijn/haar plaats kan innemen en gepaste manieren kan vinden om met uitdagingen om te gaan. Begrip & openheid zijn twee belangrijke pijlers om hier samen sterker uit te komen. Probeer eens gewoon te luisteren en een ander perspectief te verkennen – je zult versteld staan! Deze oefening is goed om met anderen te doen, en evenzeer om eens met jezelf in dialoog te gaan en je eigen divers innerlijk universum te verkennen, met empathie & zonder “criticus”.
Net als in de ecologische tuin is diversiteit duidelijk een voorwaarde voor goede samenleving. Diversiteit verhoogt de veerkracht, brengt synergie, vreugde en méér leven.
Samen sterk! Dat mogen we zeker onthouden 🙂
